فاطِمَةَ الزَهرا (س) :


( إِنَّ السَعید، کُلُ السَعید، حَقُ السَعید مَن أَحَبَّ عَلیا فی حَیاتِه وَ بَعدَ مَوتِه )



تق تق تق صدای در آمد 

و زمین لرزه ای دگر آمد

تا شنیدم صدای نحسش را 

متوجه شدم عمر امد

تک و تنها به معرکه نه نه

بلکه او با چهل نفر آمد

نعره ای زد وبا خودم گفتم 

به گمانم برای شر آمد

نعره ای زد علی بیا بیرون 

مادرم گفت فتنه گر آمد

مادرم رفت پشت در اما...

ناگهان موج دردسر آمد

****

من دیدم چگونه در افتاد

و چگونه به دردسر افتاد

آنچنان با لگد به در کوبید

پشت در مادر از کمر افتاد

بر علی سینه را سپر کرد و

میخ در آمد و سپر افتاد

وسط شعله گیسوانش سوخت

و دگر او ز بال و پر افتاد

روی چادر سیاه مادر من 

ردّ نعلین رهگذر افتاد 

مادرم ناله ای زد و غش کرد

و به جان حسین شرر افتاد

****

ناله هایش به عرش اعلی رفت 

غصه هایش برای مولا رفت

لحظاتی گذشت و مادر من

پلک چشمش دوباره بالا رفت 

بی تعلل گرفت از دیوار

و سراسیمه بی محابا رفت 

جز خدا از کسی نمی ترسید

مادرم مرد بود و تنها رفت 

یا علی یاعلی علی گویان 

به گمانم سراغ بابا رفت 

او نه تنها فقط برای فدک 

سوی مسجد برای احیا رفت 

غم عالم روی دلم بنشست

مادر زخم خورده ام تا رفت 

****

مادرم رفت و مختصر برگشت 

مادرم رفت و محتضر برگشت 

مادرم رفت و مجتبی را برد

حسنم با دو چشم تر برگشت 

متوجه شدم چه رخ داده 

همچو مرغی شکسته پر برگشت

وقتی آمد شکسته تر شده بود 

مادرم دست بر کمر برگشت

زیر چشم ترش سیه شده بود

زار ومحزون وشعله ور برگشت 

توی گوشش صدای سیلی بود...

شکرلله که از خطر برگشت 

****

بعد از آن روز لعنتی هر روز 

مادرم بود و محنتی هر روز

غصه اش بی کسی حیدر بود 

مادرم بود و غربتی هر روز

می شکست قلب مهربانش با

گله ای یا شکایتی هر روز 

مادرم بود و یاد آن کوچه 

خاطرات جسارتی...هر روز

مادرم بود وبستری...ای وای 

درد و خون جراحتی هر روز

شانه و گیسوی پریشانم 

مادرم بود و زحمتی هر روز

****

غصه ها را به جان خریدم من 

ناله ی أشهدش شنیدم من 

دل شب پای غسل مادر خود 

معجر از روی سر کشیدم من 

بر سرم میزدم ، نپرس چرا

گونه هایی کبود دیدم من

دست وپایم چو بید میلرزید 

بغل مادرم پریدم من 

آستین در دهان و نیمه ی شب 

پای تابوت او دویدم من 

****

وقت تدفین مادرم تا شد

قد رعنای حیدرم تا شد 

با سر زانویش زمین افتاد

اسدالله اسیر غم ها شد

محرمی در برش نبود آنجا

پدرم در مدینه تنها شد

دست هایی به یاری اش آمد

نور جدم نبی هویدا شد

بگذرم مادر جوان مرگم 

عاقبت همنشین "بابا" شد 

مطلع باش گریه کن ، این هم

آخر ماجرای زهرا شد 

«علیرضا خاکساری»